OFW sa Africa

Dapat bang kaingitan ang mga OFW...

Nuong nagaaral ako sa High School, napansin ko ang isang pinsan ko na nakapagtrabaho sa ibang bansa na para siyang biglang yumaman ata. Hindi ko naman masasabi na nanalo siya ng Lotto dahil wala pang lotto ng panahong iyon. Pero kung manlibre at magpainom siya sa mga kaibigan at ka tropa nya ay parang walang katapusan. Ang ganda ng mga kasuotan nya at naninilaw siya kung tignan sa dami ng nakapalupot na makapal na alahas sa buo nyang katawan. Nabalitaan ko pa na nagpapagawa daw siya ng bahay sa probinsya para sa kanyang butihing ina at ama.

Lalo tuloy akong namangha at lumaki ang aking mata nang ipasyal nya ako at dalhin sa isang arcade sa bandang makati at ilibre nya ako at ibili ng bagay na aking gusto. Malayo na talaga ang kanyang narating. Sa madaling salita, ako ay naiingit sa kanya at nasabi ko sa sarili ko pagnatapos ng aking pag-aaral gusto ko na makapag-trabaho rin tulad nya sa ibang bansa. Ito ang bago kong pangarap.

Hindi naman ako nabigo tatlong taon pagkatapos kong grumadweyt ay sumabak na rin akong tulad ng karamihan na magtrabaho sa ibang bansa.

Sa mahigit na sampung taon kong pagtratrabaho malayo sa Pinas, nagbiglang tanaw ako sa nakaraan iyon bang inggit na aking naramdaman sa aking pinsan nuong ako ay nag-aaral pa lamang. Sumagi sa isip ko dapat nga bang kaiingitan ay isang OFW na tulad ko. Oo aaminin ko na hindi na ako salat sa pananalapi at meron na rin akong lupa’t bahay na matatawag kong akin. Dagdag pa sa mga ito ay ang kotseng nabili ng hulugan; ang aking kakayahang pag-aralin ang aking anak sa magandang paaralan na gusto ko at mga bagay bagay na luxury goods kung tawagan na kayang bilhin ng aking pinaghirapan sa abroad. Naisip ko tuloy na siguro meron na ring mga tao sa aking paligid na naiingit sa akin at nagbabalak na magpakalayo layo para maghanap ng trabaho sa ibang bansa at makamtan din nila ang nalalasap kong financial reward na aking nararanasan ngayon. Pero talaga bang kainggit-ingit ang mga OFW. Sa isang tingin, OO nakaka-inggit matakin mo pa na tinawag silang mga bagong bayani sa ating henerasyon. At sana naman walang mag-isip sa kanila na magtayo ng sarili nilang statwa bilang simbulo ng kanilang kabayanihan. Kung mauso ito aba eh baka malunod tayo ng mga rebulto nila at hindi na makahinga.

Sa isip ng mga karamihan, ang isang OFW ay simbolo ng isang natupad na pangarap. Kung may kapatid, anak or magulang ka na nagtratarabaho para kang may pato na nangigitlog ng ginto. Pero gusto kong isalaysay ang mga paghihirap at mga negatibo na aking nakita at narinig sa mga OFW na tulad ko. Ikaw na ang humusga kung ito ay tutuo or hindi: Ikaw na rin ang sumagot magsabi na dapat ba silang kainggitan. Ito po ang mga paghihirap kong sinasabi.

1. Kadalasan ay Lugi sa Negosyo

Ikaw ay magugulat sa mga statistika na lumalabas na karamihan sa mga OFW na sumusuong sa negosyo ay madalas nalulugi. Mantakin mo ang naipon mo sa loob ng ilang taon pagtratrabaho ay bigla na lang naubos at nalugi. Hindi ba napakasakit iyon Kuya Eddie. Maraming dahilan kung bakit ang OFW ay madalas nalulugi. Marami na ring pag-aaral na ginawa ang ating gobyerno sa mga kadahilan kung bakit mailap ang tagumpay sa palad ng OFW ang pagnenegosyo. Ang mga kadahilanan na nabanggit ay walang masyadong kaalaman ang OFW sa pamamalakad ng negosyo na kanilang pinasok; isa pa walang namamahala sa kanilang negosyo habang sila ay nanatiling nagtratrabaho sa abroad kaya kadalasan sila ay nakukupitan o niloloko ng kanilang katiwala.

Siguro naramdaman mo na ang sakit nang mawala saiyo ang iyong cellphone or mamahaling bagay ng di mo inaasahan. Ano pa ba ang sasakit sa OFW na malugi ang kanilang negosyo na ang kapital ay galing sa pinagtrabahuan nila ng ilang taon. May mga kakilala ako na OFW nalugi sa pagbili nila ng Jeep na pampasahero or taxi, etc.

2. Diborsyo

Kung isusulat ko lahat lahat na aking nakita at narinig na mga problema sa pamilya naming bawat OFW kulang siguro ang isang buwan ay kulang para mailathala ang mga ito. Pagkaraniwan sa aming mga OFW ay dibors na at hiwalay sa asawa o dili naman kaya ay may bago ng asawa. Pero teka nga pala hindi lahat ng OFW ay hiwalay sa asawa at hindi lahat ng diborsyada or diborsyado ay OFW.

Pero napapabilang ang mga OFW sa hanay ng mga nakararami na nakikapag hiwalay sa asawa. Bakit kaya hindi naman sila artista o baka naman dahil karamihan sa kanila ay mukhang artista. Hindi ko na siguro uungkatin ang emotional na hirap na dinadanas ng isang lalaki or babae na sumasailalim ng proseso ng paghihiwalay.

Ano nga ba ang mga rason bakit nakikipaghiwalay ang mga OFW sa kanilang asawa. Sa aking opinion ay siguro dahil na rin sa hindi makatiis sa tawag ng laman ang OFW lalo na kung ito ay lalaki. Kulang sa komunikasyon ay isa ring dahilan. Kung ikaw ay magbabasa ng dyaryo madalas ang wento ng pag-ibig at kamunduhan ay punto ang buhay OFW. Hindi ko rin masisi ang OFW na wag tumikim ng sex habang silang ay nagtratrabaho sa malayong lugar. Mahirap talagang iwasan ito.

At kapag nakatikim na ng sex ang OFW sa ibang babae, ito ang magiging ugat ng hiwalayan. Naiinsecure si misis dahil mas bata ang kalaguyo ni mister o dili kaya ay mas masarap ang kalaguyo sa kama kesa ke misis.

May mga pagkakataon naman na ayaw iwan ni misis ang OFW na mister kahit alam nyang madami sila sa buhay nya dahil na rin siguro sa mga anak nila or takot siya na mabawasan ang intregang sahod ni mister kapag pinili nyang makipaghiwalay.

Pero mas masakit para sa isang mister na OFW ang malaman na may kalaguyo si Misis at inuubos ang pinapadala nya para sa pangangailangan ng kalaguyo.

Meron po akong wento sa inyo. May isa akong kilalang OFW na nalaman na ang misis nya ay may kabit na pulis. So hiniwalayan agad ang asawa pinutol ang sustento. At ang OFW ay nag asawa ng mas bata, sexy at maganda. Iyon lang ang advantage kung may pera ka madali kang makapag asawa ulit na mas maganda. Ang nangyari as dating misis nya ay ayon naghihirap sa kamay ng pulis. Minsan nasasabi ko nga kapag ang misis ng OFW ay kumarengkeng, binigyan nya ng pagkakataon ang kanyang asawa na magmahal ng iba. OFW has the money to offer any young lady who is willing to take the wife’s role and place. Samakatwid baga ay worth na ang ipapadalang malaking sahod sa bago at batang misis. Ika nga ay it’s worth the money.

Hindi lahat ng OFW na naturotot ay sumasailalim ng maganda at maayos na proseso ng paghihiwalay. Madami ring OFW or kanilang partner ay dinadamdam ito at minsan humahantong ito sa trahedya tulad ng suicide, o biglaang pagkakasakit o atake dahil hindi nila ma-take ang pangyayari.


3. Problem sa Anak

Karamihan sa OFW ay may problema sa mga anak. Kung hindi maagang nabuntis eh madalas makabuntis. Hirap ang mga anak ng OFW na makatapos ng pag-aaral. Kung makatapos man ay hindi sila preparado para makahanap ng maayos na trabaho. Madalas mo na siguro mabasa sa dyaryo ang pagbaba na kalidad ng kaalaman ng ating kabataan na nakatapos ng collegio. Gumawa ng simpleng pangungusap sa wikang kano ay hirap na hirap na sila at gamunggo na ang pawis na pumapatak sa kanilang ulo. Hindi kaya ito ay sanhi nang hindi sila nagagabayan sa pag-aaral ng tama habang sila ay lumalaki dahil nga wala sa tabi nila ang isa o dalawa nilang magulang na naghahanap buhay sa malayong lugar.

Ang masakit pa nito ay kahit may apo kana ikaw pa rin ang pumapasan sa anak mo at sa kanyang mga anak. Alam ko na halos tradisyon na natin ang ganito. At saka sino ba ang hindi makakatiis na manghirap ang anak at apo. Pero sa tingin ko may mali pa rin sa ganitong sitwasyon na kinukunsinti natin ang anak natin na umasa sa magulang. Maganda sana kung lagging may trabaho ang magulang sa abroad paano kung wala na, paano na kaya ang mangyayari.

Mas masama pa rito ay minsan nalululong ang anak sa masamang bisyo na humahantong or dahilan rin sa pagkawasak or gulo sa pamilya.

4. Lungkot, Hirap at Pangamba sa Trabaho.

Hindi lang lungkot ang kalaban naming mga OFW habang kasama na rito ang hirap at takot sa lugar na aming pinagtratrabahuan.

Sa Singapore ang normal na almusal na binibigay ng amo sa aming mga OFW ay kanin na bahaw na sinabawan ng mainit na tubig. Para kang may sakit ang hirap atang magadjust. Sa Hong Kong naman ang kwarto nila ay kasing liit ng kubeta. Sa Iraq, Afghanistan, Somalia at Nigeria ay panganib na baka isang araw ay madisgrasya ka or makidnap. Sa middle east naman ay ang mapagsamantalang arabo na hindi lang minamaltrato ang ating mga kababaihang OFW ay ginagahasa pa. Bagamat puro panganib ito ay pilit naming itong nilalabanan dahil na rin siguro sa ganda ng sahod na hindi namin makikita sa Pinas. Hindi ko na siguro babanggitin pa ang hirap na nararanasan namin para pakisamahan ang ibang empleyado ng kumpanya na meron iba-ibang kultura na sobrang sipsip, magulo, mayabang, nakakainis at kung ano ano pa.

5. Ang Paniniwalang Puno ng Pera ang OFW

Ang balon nauubusan ng tubig, ang araw ay lumulubog at ang hangin ay humuhupa pero ang akala ng karamihan na lahat ng OFW ay hindi nauubusan ng pera. O dili kaya ay madaling kitain ang pera sa ibang bansa na parang isang pitik mo lang presto may lalabas nang pera sa bulsa namin.

Sa ganyang paniniwala ng ating mga kamag-anak, ka kilala at kaibigan, halos lahat sila ay kung hindi nanghihiram ay nanghihingi ng balato. Hindi ko naman sinasabi na masama ang manghiram or manghingi. Ang punto rito sa dami ng nanghihiram ay siguradong meron kang hindi mapapagbigyan di ba?.

At kung hindi mo mapagbigyan ay masama at madamot ka. Por Diyos por santo, si Pacquiao nga na multimillionaire (in US dollars ha) eh hindi mapagbigyan lahat. Kami pa na barya barya lang kinikita. Kung mapahiram mo naman ay hindi ka binabayaran at kapag sinisingil mo na galit pa… Bakit kaya ganoon?

posted by Asthong Kutchong @ 5:32 AM